Eindelijk was het zover! Na maanden aftellen was het tijd om ons gezellig dorpje te verlaten. Meerhout zal er een weekje minder kleurrijk uitzien want Jeugdensemble YoTa vertrekt op kamp naar Neerpelt. Met z’n allen verzamelen we aan ’t Sanderke. Onze tweewielers werden eerder al aan een uitgebreide controle onderworpen en ook onze koffers waren al onderweg. Terugtrekken was dus quasi onmogelijk (niet dat iemand dat zou willen natuurlijk). We gooiden nog snel enkele kusjes naar onze ouders en vertrokken in kleurrijke fluo-outfit naar onze bestemming. Behalve een platte band, onze volgwagen die even de weg verloren was en een YoTa’ke zonder conditie (daar brengen we nog wel verandering in), is onze rit vlotjes verlopen.
Zoals elk jaar, gingen er ook nu een aantal nieuwe leden mee op kamp. Om hen niet de stuipen op het lijf te jagen, begonnen we met enkele rustige kennismakingsspelletjes. Waarna we allemaal uitgehongerd onder tafel konden schuiven. Onze kookouders hadden weer hun uiterste best gedaan! De YoTa’kes lieten hun borden meermaals vol scheppen en slurpten de spaghetti naar binnen alsof ze in dagen geen eten gezien hadden. Gelukkig blijven ook onze kookouders nog een hele week in Neerpelt! Na onze overheerlijke maaltijd werd onze groep opgesplitst. De jongsten speelden een leuk spel op het terrein bij onze kampplaats, terwijl de oudsten op verplaatsing gingen naar het centrum van Neerpelt. Beide groepen sloten de avond gezellig af met een lekker drankje. YoTakamp 2015 was nog maar net begonnen en de sfeer zat er al goed in!
Hoewel er op sommige kamers hevige geluidsoverlast heerste door enkele snurkers, waren de meeste YoTa’kes toch uitgerust om er helemaal tegenaan te gaan. De bedden waren goedgekeurd! Na de dagelijkse ochtendgymnastiek en het ontbijt gingen we ramboofighten. Met behulp van een buis moesten we bolletjes klei tegen elkaar ‘schieten’. De YoTa’kes hadden het al snel onder de knie en begonnen elkaar met volle kracht te bekogelen. Nadat de voorraad klei bijna uitgeput was, gingen we repeteren. Vol spanning begon iedereen zijn instrument op te warmen. Het was immers de eerste repetitie van het kamp en we waren allemaal benieuwd naar welke stukken we gingen spelen.
De slagwerkers stonden er nogal serieus bij, de hoorns probeerden hun olifanten-geluiden onder controle te houden, de houtblazers waren druk bezig met het oefenen van hun toonladders, de fagot en de tenorsax hadden last van lachbuien en Jolien, onze dirigente, wist niet meer waar haar dirigeerstokje gebleven was. Maar alles zou goed komen! We speelden onze eerste nieuwe stukken en iedereen had er alweer vertrouwen in.
De repetitieruimte werd overladen met een heerlijke geur van verse soep en gebakken worsten. Zo konden wij ons niet concentreren! We moesten
eerst onze buikjes weer vullen. Het was de dag van de holbewoners, wij gingen dus ook leven zoals deze oermensen. Zonder bestek probeerden we ons eten in onze mond te krijgen. Al snel maakten we onszelf comfortabel door onze handen te gebruiken. En het eten smaakte zelfs nóg beter! In de namiddag deden we een poging tot het maken van brandnetelsoep. Deze was jammer genoeg minder lekker dan we gehoopt hadden. De kookouders mogen nog wel een tijdje blijven! ’s Avonds maakten we kennis met de dino’s. Er werden dino-eieren uitgewisseld, gestolen en gevonden. Al wegdromend van Triceratopsen, Pterodactylen, Velociraptoren en Brachiosaurussen kropen we onder onze lakens. De oertijd was duidelijk een vermoeiende periode.
Om 4u15 werden we gewekt, een kwartiertje later stonden we klaar met onze fiets in de hand. Weliswaar met kleine oogjes en ongekamde haren. Een uitgebreide ochtendgymnastiek zat er vandaag duidelijk niet in. Samen met de Egyptenaren gingen we kijken naar de zonsopgang. Het bestek was dan wel weer teruggekeerd, maar dat was ook het geval met het ochtendhumeur dat duidelijk sterker was dan gewoonlijk! Egyptenaar spelen is niets voor onze YoTa’kes. Gelukkig konden we onze gedachten toch nog even verzetten dankzij het mooie uitzicht en het actieve mummiespel. We zorgden ook voor een kleurrijke piramide en nadien konden we genieten van een prachtig spektakel: onze nieuwe leden werden gedoopt! Het traditionele zuurkooltikkertje kreeg een originele wending, het bananenspugen eindigde in een mislukte puree en het eieren meppen zorgde voor natte broekjes. Martijn, Tom en Ariane gingen vanaf nu door het leven als een écht YoTa’ke!
Dag 3 was aangebroken, we belandden bij de Grieken en Romeinen. Grieken en Romeinen zijn intelligente mensen met een groot vaardigheidsvermogen. Om ons eigen kennen en kunnen uit te breiden, hielden we een partiële repetitie. De meters en peters staken een handje bij, moeilijke ritmes werden gedicteerd en melodieën werden gezongen. We waren helemaal klaargestoomd voor het bezoek! Jef Verheyden, onze oud-dirigent, kwam in de namiddag een repetitie leiden. We stelden hem niet teleur en speelden de pannen van het dak! s ‘Avonds speelden we nog een interactieve quiz waarna we weer in onze bedjes kropen. Het repeteren heeft ons dan wel weer wat bijgeleerd, het zorgde ook voor vermoeide oogjes en slaperige hoofden.
Vandaag reisden we verder naar de middelleeuwen. We werden ondergedompeld in een wereld van ridders en prinsessen. Tijdens onze dagelijkse ochtendgymnastiek voerden we een volksdans op, we vechten tegen draken en we kregen brieven en kaartjes van onze geliefden. Ook onze held Fic kwam een kijkje nemen. Samen met Mia, Hilde en Marc. Zij trakteerden ons op heerlijke aardbeientaart!
Nog maar 3 nachten te gaan, maar er stonden nog heel wat spelletjes op het programma. De piraten en ontdekkingsreizigers brachten weer wat meer spanning. We gingen op verkenning in de onbekende wateren van de Dommelslag in Overpelt. Bloedneuzen, bijna doodervaringen en verloren kledingstukken. We trotseerden zowel de ondiepe alsook de diepe wateren. Af en toe waren er rustigere momentjes in de warme zee, maar we voerden ook reddingsacties uit. Piraat zijn is fijn, maar na deze overdonderende dag hadden we er toch even genoeg van. Onze piraatjes hadden een reuzehonger, tijd om weer terug te keren naar onze kampplaats!
We werden wakker van hevige ‘indianengeluiden’. Het klonk als oe oe oe, maar dan heel hoog en snel achter elkaar. De cowboys ontwaakten iets later, maar ook zij begonnen al meteen hun kelen te smeren. We maakten onze eigen muziekinstrumenten en gingen op onderzoek naar verschillende klanken. Daarna kon het écht beginnen. Het grootste watergevecht van de eeuw: cowboys vs indianen. We maakten gebruik van ballonnen, geweertjes en later zelfs emmers! Niemand kon er aan ontsnappen! Er kwam maar geen einde aan het gevecht waarop de cowboys en indianen besloten om in vrede samen te leven. Ze schoven samen aan tafel bij onze geliefde kookouders en genoten van het lekkere eten. Nadien stond er een vriendschappelijk partijtje honkbal op het programma. Onze cowboys en indianen luisterden samen nog naar het avondverhaal, de gapende mondjes waren overduidelijk. Het was tijd om ons voor te bereiden op de laatste dag.
Het Belgisch leger had onze hulp nodig! We werden getraind tot echte soldaten. Kruipen, marcheren en commando’s uitvoeren werden onze nieuwe specialiteiten. Het was onze laatste dag, dus ook tijd voor de laatste repetitie. In legeroutfit zag ons orkest er nogal stoer en gevaarlijk uit. Maar de muziek klonk steeds beter. Heldere klanken, opbouwende crescendo’s en afgewerkte melodieën. We waren helemaal klaargestoomd voor het jaarlijkse kioskconcert in Meerhout! Maar eerst nog even genieten van onze laatste avond. We zongen samen liedjes aan het kampvuur en blikten terug op de afgelopen week. We hebben herinneringen gemaakt, vriendschappen gecreëerd en ons ongelofelijk hard geamuseerd. Het was een kamp om nooit te vergeten!
