Eindelijk was het zover! Na maanden aftellen was het tijd om Meerhout te verlaten en te vertrekken, richting het verre Watou. Met z’n allen verzamelden we aan ’t Sanderke om met de auto’s aan onze wereldreis te beginnen. Enkele dappere YoTa’kes onder ons vertrokken een dag eerder al. Arno, Han, Tom, Leen en Charel zijn, ondanks enkele kleine probleempjes, met de fiets helemaal tot in Watou gereden!
Nadat iedereen was ingecheckt en in het juiste land was aangekomen begonnen we met enkele rustige kennismakingsspelletjes voor de jongsten, terwijl de oudere YoTa’kes het gebouw klaarmaakten en de tent rechtzetten. Na de eerste spelletjes en het harde werk konden we al meteen uitgehongerd aan tafel gaan. Onze kookouders hadden weer hun uiterste best gedaan! De YoTa’kes werden getrakteerd op overheerlijke spaghetti. Gelukkig reizen ook onze kookouders nog een hele week met ons mee!
Hierna werd onze groep opgesplitst. De jongsten speelden een leuk spel op het terrein bij onze kampplaats, terwijl de oudsten het kleine maar gezellige centrum van Watou eens gingen verkennen. Beide groepen sloten de avond gezellig af met een lekker drankje. YoTa-kamp 2016 was nog maar net begonnen en de sfeer zat er al goed in! Hierna werden de bedden aan een grondige test onderworpen en uiteindelijk goedgekeurd!
De YoTa’kes konden goed uitgerust aan de volgende dag beginnen en dat was wel nodig want maandag bracht onze wereldreis ons in Afrika. Al meteen kwamen we terecht in een echte Afrikaanse stammenstrijd, waarbij we zoveel mogelijk gebied voor onze eigen stam moesten veroveren. Nadat de rust in het Afrikaanse dorp was teruggekeerd, gingen we repeteren. Vol spanning pakte iedereen zijn instrument uit. Het was immers de eerste repetitie van het kamp en we waren allemaal benieuwd welke stukken we gingen spelen. Als we tenminste onze kast met partituren openkregen… Door het vervoer in de camion was onze YoTa-kast jammer genoeg in het slot geraakt, maar wij hadden geen sleutel. Gelukkig stond Geert al klaar om dat hardnekkige slot eens een flink lesje te leren en konden we even later toch starten! De repetitie verliep verder vlotjes en al snel was het weer tijd om onze voetjes onder tafel te schuiven!
In de namiddag werd ons Afrikaans dorp vervloekt door een boze tovenaar die met onze bloedmooie prinses wilde trouwen. Hij liet iedereen in het dorp een andere taal spreken en veranderede onze arme prinses in een harige aap. Gelukkige waren onze slimme YoTa’kes daar om de vloek van de boze tovenaar te verbreken!
’s Avonds maakten we nog een echte safari-tocht. We bezochten Afrikaanse dorpjes, zagen enge krokodillen en brachten ook nog een bezoekje aan de olifanten en de giraffen. De YoTa’kes hadden er weer een drukke dag opzitten! Tijd voor een chill-downmomentje met een mooi avondverhaaltje en een liedje. We hebben onze nachtrust wel nodig want we hebben nog heel wat continenten te bezoeken deze week!
Zo werden we de volgende dag wakker tussen de kangoeroes in Oceanië. Hier gingen enkele van onze YoTa’kes op echte rugbytraining, terwijl de anderen gingen diepzee duiken tussen de vele mooie gekleurde visjes. In de namiddag konden we genieten van een echt spektakel: onze nieuwe leden werden gedoopt! Ze hielden een wedstrijdje om ter beste slagroom opvangen en ze hielden een echte worstelcompetitie op de sausjesmat. Lotte, Stien, Nore, Elisa, Laura, Klara, Wolf, Tezeta en Tehun gingen vanaf nu door het leven als een écht YoTa’ke! En onze nieuwe kapoenen trakteerden meteen ook Arno op een bezoekje aan onze sausjesmat! Na een uitgebreide, warme douche leerden we een groots driepleinenspel spelen van onze Oceaniërs. Je aandacht erbij houden was de boodschap, want op elk plein gelden andere regels!
Dag 4 was aangebroken, we belandden in Amerika. Ondertussen hadden we bezoek van onze dirigent van de harmonie, Pieter en van onze beste vriend uit het verre Limburg, Samuël. We begonnen meteen met de repetitie onder leiding van onze gastdirigent, om daarna nog enkele rustigere kringspelletjes te spelen. Onze kookouders trakteerden ons weer op een overheerlijke maaltijd en in de namiddag was het tijd voor een echt wedstrijdje Amerikaanse honkbal. We konden natuurlijk nog niet in Amerika vertrekken zonder in de beroemde casino’s van Las Vegas te zijn geweest. Jammer genoeg kost zo’n wereldreis veel geld en was ons spaarboekje al bijna leeggeraakt. Toevallig konden we deelnemen aan een kwaadaardig plan van terroristen waarmee we geld konden verdienen. Maar dat was dan toch buiten de leden van de Amerikaanse FBI gerekend!
De volgende ochtend werden we wakker onder een wit sneeuwtapijt tussen de pinguïns. Onze wereldreis bracht ons in Antarctica! Nog snel even repeteren en we vertrokken op daguitstap richting Bellewaerde. De YoTa’kes amuseerden zich op de gevaarlijke attracties en brachten een bezoekje aan de echte wilde dieren. Nog maar 3 nachten te gaan, maar er stonden nog heel wat spelletjes op het programma.
De volgende dag kwamen we aan in Azië. Daar eten ze echter niet met mes en vork maar wel met stokjes. Wat een uitdaging om een boterham met choco te smeren of cornflakes te eten! Na een (zeer) moeizaam ontbijt maakten we kennis met Djengis Khan die ons heel wat moeilijke opdrachten voorschotelde. In onze kleine repetitieruimte klonken intussen mooie en heldere klanken. Onze YoTa’kes zijn zich goed aan het voorbereiden op een geweldig kioskconcert! Tijdens het middageten kregen we opnieuw de kans om onze stokjesvaardigheden een beetje te oefenen. Dit ging al veel beter dan vanochtend, al laten die Chinese rijstkorreltjes zich niet zo makkelijk vangen! In de namiddag dook er een probleem op bij de Aziatische vliegtuigmaatschappij waarmee we verder zouden vliegen naar Europa. Alle piloten hadden afgezegd en enkel Victor Vlieger was nog beschikbaar, maar hij kon geen enkele Chinese instructie lezen. Gelukkig waren onze YoTa’kes echte vertaalkampioenen! Ondertussen hadden we fijn bezoek over de vloer gekregen! Onze vorige kookouders (Mia, Hilde en Mark) zijn ons een dagje komen vergezellen en brachten een fijne verassing voor ons mee!
Aziaten zijn duidelijk hele slimme mensen en daarom schotelden ze ons nog een quiz voor. We losten de moeilijkste vragen op, maakten ingewikkelde raadsels en proefden heel wat Aziatische specialiteiten. Tijd om onze reis verder te zetten naar ons laatste continent.
We kwamen aan in ons eigen vertrouwde Europa. Na onze kampdans nog eens geoefend te hebben, vertrokken we op een echte pelgrimstocht. We behoorden tot de orde van de Flexaton en volgden braaf de 10 geboden. In de namiddag speelden de liefhebbers nog een wedstrijdje honkbal terwijl de anderen kennismaakten met de echte maar wel heel gevaarlijke weerwolven uit Noorwegen. Toen was het tijd voor een laatste keer repeteren voor ons kioskconcert. En dan nog even genieten van onze laatste avond. We organiseerden een groot feest waarop we een persoon vanuit elke continent dat we bezochten uitnodigden. Daarna zongen we samen liedjes aan het kampvuur en blikten terug op de afgelopen week.
Tijd om naar de eindbestemming van onze wereldreis te vertrekken. Op de kiosk in Meerhout sloten we ons geweldige kamp in Watou af. Na de vele repetities konden we eindelijk laten horen waar we de hele week aan gewerkt hadden! We maakten er samen een hele fijne avond van. We hebben ons ongelofelijk geamuseerd dit jaar en we hebben er met onze 9 nieuwe leden heel veel nieuwe vriendschappen gevormd. Het was een kamp om nooit te vergeten!
